Spotkania z książką
Nareszcie!! PACC ma swój Klub Książki. 16 października roku pańskiego 2020 odbyło się pierwsze spotkanie klubu. Na tapecie była książka Ronalda Balsona „Kiedyś byliśmy braćmi” (Once we were brothers). O książce tej pisał już trochę nasz Redaktor Emerytus; teraz była okazja o niej podyskutować. Dyskusja była ożywiona, prowadzona „zręcznie” przez Herminę. Na pytanie Andrzeja B. dlaczego akurat ta książka Agata i Hermina odpowiedziały, że często rozmawiały o tym, co by można dodać do działalności Centrum, i doszły do wniosku, że na pewno dyskusje o przeczytanych książkach w miłej, koleżeńskiej atmosferze nie zaszkodziłyby nikomu, a skoro Stanisław napisał do Forum recenzję o tej właśnie książce, to właściwie czemu nie ta? Poza tym Hermina przeczytała w notce, że część akcji książki rozgrywa się w Zamościu, a ona się właśnie tam urodziła… Członkowie klubu najpierw trochę podjedli (żeby nabrać energii do dyskusji). Była pizza, ciasto ze śliwkami, warzywa z dypem, ciastka i precle, kawa, herbata, i nawet wino (na cześć otwarcia klubu). Świetnie przygotowana Hermina miała dla obecnych wiele pytań na temat książki. Niestety zabrakło czasu aby na wszystkie odpowiedzieć, bo dyskusja była ożywiona i wszyscy mieli coś do powiedzenia. Nie zapominajmy, że ta książka była bestsellerem.
A oto najważniejsze pytania zadane przez prowadzącą, odpowiedzi członków na nie, i ich ewaluacja książki w skali od 0 do 5.
1. Jak ci się podobała książka i dlaczego?
Józef: Książka bardzo mi się podobała. Autor zaimponował mi znajomością historycznych szczegółów z czasów drugiej wojny światowej. Opisując stosunki między ludnością polską a żydowską starał się być bezstronny. Książka czytała się łatwo, a poruszone przez autora tematy są zajmujące. Najmniej podobały mi się rozmowy bohatera z „duchem” swojej ukochanej, to było dla mnie za bardzo naciągnięte. Daję autorowi 4.5
Stanisław: Rzadko miałem okazję przeczytać coś napisanego obiektywnie o stosunkach polsko-
żydowskich, szczególnie przez amerykańskiego autora. Książka była dobrze napisana, natomiast za
dużo w niej było „cudów”. Nie zaimponowało mi hollywoodzkie zakończenie. Daję autorowi 3.5
Marysia: Temat był dla mnie bardzo ciekawy. Nie miałam okazji spotkać ludzi pochodzenia
żydowskiego w Polsce, a wiele słyszałam o problemach w relacjach polsko-żydowskich. Podobał mi
się wątek polski, ale chicagowski nie bardzo. Daję autorowi 4.0
Monika: Książka była dla mnie bardzo ciekawa. Byłam wzburzona czytając o tym, co wyprawiali
Niemcy w okupowanej Polsce. Daję autorowi 4.0
Agata: Książka świetnie się czytała. Daję autorowi 4.0
Hermina: Książka mi się podobała. Daję autorowi 4.0
Autor otrzymał od klubu średnią 3.95
2. Czy może nadejść taki czas kiedy przebaczymy te okrucieństwa?
Większość zebranych stwierdziła, że można przebaczyć, ale nie zapomnieć; jednym słowem „move on, but do not forget”. Hermina nie miała dobrej odpowiedzi na to pytanie, a Józef stwierdził, że pewnych rzeczy nie da się przebaczyć, nie znaczy to jednak, że następne pokolenia muszą płacić za
grzechy rodziców.
3. Czy należy dalej ścigać i sądzić Nazistów?
Agata: Jaki jest tego sens po tylu latach?
Józef: Jeżeli nie będziemy tego robić, to historia się powtórzy. Jest to także potrzebne, żeby zamknąć
usta tym, którzy twierdzą, że te bestialstwa się nie odbyły.
4. Dlaczego ludność żydowska nie opuściła miejsc w których była prześladowana?
Odpowiedzi na to pytanie było wiele:
Większość z nich nie mogła (czasem nie chciała) uwierzyć, że hitlerowcy będą aż tak nieludzcy; zdecydowanej większości nie było stać na zapłacenie okupu i kosztów wyjazdu; większość krajów (włącznie z USA) ustaliła limity na przyjęcie uchodźców; przez długi okres czasu Zachód nie chciał uwierzyć, że Niemcy mogą być takimi bestiami.
Następne zebranie Klubu Książki PACC odbędzie się w piątek 20 listopada o godzinie szóstej w Centrum.
Omawiana będzie książka Edwarda J. Larsona pod tytułem „Franklin i Washington. Tym razem „dyrygentem” będzie Józef Hart. Serdecznie zapraszamy. Wpisowego nie wymagamy, ale książka musi być przeczytana…